Life Motto

Εάν είχα μότο ζωής αυτό θα ήταν: "Ζήσε τις στιγμές πριν γίνουν αναμνήσεις". Και πράγματι είναι μια αγωνία που με συνοδεύει καθημερινά, μη δε νιώσω την στιγμή, μη μου ξεφύγει άσκοπα η μέρα, μη δεν τη ζήσω.
Γιατί κάθε καινούρια μέρα που ξεκινάει είναι ένα πολύτιμο δώρο για εμάς, το οποίο πρέπει να εκμεταλλευτούμε όσο καλύτερα μπορούμε, όπως εμείς θέλουμε και όπως θα έκανε ευτυχισμένους εμάς και τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας και νοιαζόμαστε περισσότερο. 

Ο χρόνος είναι το μοναδικό πράγμα που δεν μπορεί να αγοραστεί γι'αυτό προσπάθησε μέσα στην ημέρα να κάνεις τουλάχιστον ένα πράγμα που σε γεμίζει κ σε ευχαριστεί. Έτσι θα τη θυμάσαι με χαμόγελο και δε θα είναι μια ''χαμένη μέρα''. Πρόσφατα πήρα την απόφαση να ξεκινήσω να γράφω ημερολόγιο, όχι αυστηρά σε καθημερινή βάση, απλά θέλω να σημειώνω τις ημέρες που ήταν ιδιαίτερες, που είχαν κάτι το διαφορετικό ώστε αν αργότερα τις ξεχάσω να ανατρέξω σε αυτές τις σελίδες που θα μου θυμίζουν πόσο ωραία είχα περάσει ή κάτι που μου είχε κάνει τότε εντύπωση. Άλλωστε έχει πλάκα καμιά φορά να διαβάζεις τις σκέψεις που είχες πριν ένα μήνα ή ακόμα πριν μερικά χρόνια, γελάς με τον τρόπο που μπορεί να σκεφτόσουν και με τα πράγματα που μπορεί να σου τράβηξαν την προσοχή και θέλησες να καταγράψεις. Όπως και να'χει τα γραπτά μένουν και είναι μια καλή ευκαιρία όταν δεν έχεις πολύ τα κέφια σου, διαβάζοντας το ημερολόγιό σου, τα κείμενά σου, να θυμάσαι όμορφες στιγμές και πόσο απλή και απλά σπουδαία είναι η ζωή. 
Τις περισσότερες φορές τις στιγμές που θα μείνουν στη μνήμη σου και θα τις θυμάσαι για πολύ καιρό μετά χαμογελώντας δεν τις καταλαβαίνεις όταν συμβαίνουν. Είναι απλές, καθημερινές, "ασήμαντες" εκείνη την ώρα στα μάτια σου στιγμές, που όμως πλουτίζουν το φωτογραφικό άλμπουμ του μυαλού σου και σε γεμίζουν εμπειρίες. Είναι στιγμές που έχουν μοναδική αξία για σένα και τον άνθρωπο που ίσως να ήταν εκεί και τις μοιράστηκε μαζί σου και όσες φορές να τις περιγράψεις ύστερα μόνο εσείς, οι παρόντες, καταλαβαίνετε τη μαγεία τους.
Άλλες πάλι φορές έχεις το προαίσθημα ότι αυτό που ζεις θα είναι μια γλυκειά ανάμνηση, κάτι που θα "σου μείνει", όπως ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, μια ρομαντική βόλτα στην παραλία, ένα πεντανόστιμο γεύμα, μια αγκαλιά που σου'χε λείψει, μια μελωδία που σε κάνει να ονειρεύεσαι, ένας χορός που σε ταξιδεύει, μια εκδρομή. Μερικοί άνθρωποι (όπως κι εγώ) θέλουν να κρατήσουν όσο πιο πολλά γίνεται από αυτή την στιγμή και βγάζοντας (πολλές) φωτογραφίες/βίντεο ή με άλλους τρόπους προσπαθούν να την κρατήσουν και για αργότερα. Άλλοι πάλι επιλέγουν απλά να ζήσουν την στιγμή, να την απολαύσουν με το μυαλό και την ψυχή τους, χωρίς να αγχώνονται αν θα την έχουν και για πιο μετά. Δεν ξέρω ποια από τις δύο κατηγορίες είναι προτιμότερη, ούτε και με νοιάζει, αυτό που μετράει είναι ότι και οι δύο εκτιμούν και θαυμάζουν τη ζωή έτσι όπως είναι, έτσι όπως μας δίνεται. 
Κοιτώντας γύρω μας καθημερινά δεν είναι δύσκολο να βρούμε ανθρώπους που δοκιμάζονται, με προβλήματα, με δυσκολίες που δεν το βάζουν κάτω και ξέρουν να χαμογελούν όταν κάτι πραγματικά αξίζει. Και είναι αυτή η καθημερινότητα που αξίζει, οι δικοί μας άνθρωποι που είναι δίπλα μας και μας συντροφεύουν, οι απλές στιγμές που μας δίνονται απλόχερα που έχουν την πραγματική αξία και μας ολοκληρώνουν συναισθηματικά. Μόνο όταν συμβαίνει κάτι άσχημο, σε μας ή στο διπλανό μας, ταρακουνιώμαστε και συνειδητοποιούμε αυτά που πραγματικά μετράνε και έχουν αξία. Γιατί έτσι είναι η ζωή, σε κάνει να τα θεωρείς όλα δεδομένα, ώσπου θα σου πάρει κάτι για να εκτιμήσεις όλα τα υπόλοιπα. 
Μην αφήσεις λοιπόν να πάει χαμένη αυτή η μέρα, αυτή η στιγμή, μην στεναχωριέσαι χωρίς λόγω και μην πεισμώνεις στους αγαπημένους σου, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το δώρο της ζωής κι αυτή δεν είναι τίποτα χωρίς αγάπη, χαμόγελα και έρωτα. Κι αυτά που στο τέλος της ημέρας θα μείνουν είναι οι όμορφες αναμνήσεις. La vie est belle :)

https://www.youtube.com/watch?v=lm4VqKYYc7I